Marleen Berfelo: 'Nee, ik ben niet bang'

EIBERGEN - Marleen Berfelo is één van de kassières bij de Jumbo in Eibergen. Dagelijks rekenen tientallen klanten bij haar af. Gijs Pelle (die niet op de foto wilde) is teamleider van de vakkenvullers bij de Jumbovestiging. Hij vult de Jumbo schappen aan met producten en wijst klanten waar ze moeten zijn als ze iets niet kunnen vinden. Beiden hebben natuurlijk veel met klanten te maken. Hoe is het voor hen in deze tijden van corona?

Door Rob Stevens

Of er wat is veranderd in de winkel? "Heel, heel veel", zegt Marleen Berfelo. "Voorbeelden zijn er genoeg. De anderhalve meter onderling afstand is wel de meest bekende. De plaat plexiglas tussen de klant en de kassière. Het gebruik van latex handschoenen. Het verplichte gebruik van winkelkarren om er voor te zorgen dat er niet meer klanten in de winkel zijn dan gemiddeld één per tien vierkante meter. De medewerker bij de ingang die de winkelkarren schoon maakt. Het gebruik van winkelkarren zonder munten. De gele hesjes die medewerkers dragen met tekst om mensen te herinneren aan de anderhalve meter onderlinge afstand. De veranderde winkeltijden. We gaan een uur eerder dicht om de vakkenvullers de tijd te geven de schappen aan te vullen met producten. Zonder dat ze dan klanten in de weg lopen. Dat is voor de klant én voor hen prettiger. Dat zijn al met al nog al wat veranderingen in maar een paar weken tijd. Allemaal maatregelen die het besmettingsgevaar moeten verkleinen."

Gijs Pelle is een collega van Marleen. Gijs werkt nu drie-en-een-half jaar bij de Jumbo en is teamleider van de vulploeg van de Jumbo in Neede. De vulploeg bestaat, net als Gijs, uit scholieren die er voor zorgen dat dagelijks de lege plekken op de schappen worden aangevuld en dat producten er weer netjes strak bij staan. Het zogenaamde ´spiegelen´. Of hij iets van de Coronacrisis merkt? Gijs: "De sfeer in de winkel is veranderd. Mensen blijven zo kort mogelijk binnen. Het is even snel boodschappen doen en dan weer naar buiten. Een gezellig praatje tussendoor met mensen die je kent in het dorp is er niet meer bij. Er mag maar één iemand van de vulploeg tegelijk op een gang met producten werken. Het is ook harder werken nu. Werknemers blijven nu verplicht thuis bij een hoestje. Anderen moeten dat dan over nemen. Voor de crisis ging je met zo'n hoestje gewoon aan het werk. Dan bleef je pas thuis als je echt goed ziek was."

Gijs loopt in een geel hesje door de supermarkt, net als de anderen van de vulploeg. Op de hesjes staat: 'Ik help u graag. Maar houdt u wel 1,5 meter afstand?' Gijs heeft niet een gevoel van extra spanning. Hij is wel drukker met de boel in de gaten houden, of alles wel volgens de voorschriften wordt gedaan. Vanavond moet hij werken tot een uur of half tien verwacht hij. Alles uit het magazijn moet weggezet worden en de schappen gespiegeld.

Kassières maken over het algemeen met elke klant wel een kort praatje. Dat kon tot voor drie weken volgens Marleen werkelijk over van alles gaan. Tegenwoordig gaat het nog maar over één ding: corona. De tijden veranderen, mensen ook. Het valt Marleen op dat klanten juist wat geduldiger zijn geworden. Bijna iedereen houdt zich keurig aan de regels. Veel mensen kennen wel iemand waar ze zich zorgen om maken. Ze zijn bang voor besmetting. Klanten houden zich bij de kassa's ook keurig aan de voorgeschreven anderhalve meter afstand. Geholpen door de stippen op de vloer.
Marleen was die bewuste vrijdag drie weken gelden ook in de winkel, de veel besproken 'hamsterdag'. Toen het allemaal begon. Marleen: "Het was ontzettend druk die dag. Alle kassa's waren bezet en toch stonden er overal rijen. Het waren de geijkte artikelen die met ladingen tegelijk werden ingekocht: houdbare producten, wc-papier en paracetamol. In het begin was het toch allemaal vreemd wat er gebeurde. En het was ook even wennen aan de nieuwe gedragsregels. Nu ben je aan de maatregelen gewend en weet je de noodzaak er van. Nee, ik ben niet bang."