Terug naar de molen, herinneringen aan Neede

NEEDE - Bennie Waanders is sinds kort met pensioen en heeft nu eindelijk de tijd om zijn boek af te ronden met verhalen en anekdotes over Neede. Hij is er inmiddels al een jaar of tien mee bezig. Het manuscript van ruim driehonderd pagina’s nadert zijn voltooiing. Waanders verwacht dat boek het eind van het jaar klaar is.

Door Rob Stevens

De gedachte aan een boek ontstond toen de muziekschool hem vroeg een bijdrage voor de muziekkrant te leveren. Vanaf toen is Bennie Waanders begonnen met verhalen, herinneringen en anekdotes rond Neede op te schrijven. Soms zelfs ’s nachts als hem weer iets te binnen viel. Wat hem ongetwijfeld ook heeft geholpen is dat hij uit een familie met tien kinderen stamt. En zijn vader zat voor de KVP en later het CDA in de gemeenteraad. Zijn moeder was er een van ‘ten Brinke’. Die familie beschikte over veel gronden in en rond Neede. De grond waar de katholieke kerk op stond was ook van Ten Brinke. Later is die geschonken aan de Parochie. Waanders: “Ook de gronden tegenover de Needse molen waren van Ten Brinke. Mijn overgrootvader heeft voor de begraafplaats daar de oude toegangspoort ooit gesmeed. Zijn initialen (G.J. ten B.) staan er in nog in, de datum kan ik helaas niet meer achterhalen. Het hek staat nu op een ander plek op de begraafplaats. Op het kerkhof ligt een hele generatie bekenden begraven. Ook alle familieleden van mijn moeders kant. Op de omslag van mijn boek komt een foto van de Needse molen met de titel ‘Terug naar de molen’, verwijzend naar de ‘Oale grond’ waar de Ten Brinkes werden begraven.”

Bennie Waanders: “De herinneringen in het boek gaan over de periode van midden jaren vijftig tot begin zeventig. De tijd dat Neede op zaterdagavond bomvol was. Je had toen de bioscoop, de Stella Bar, Café Pijnappel, De Flamingobar en Trente Quatre. Gerrie Olthof organiseerde onder die laatste naam in Café de Harmonie concerten. De naam Trente Quatre verwees naar 30 april 1960, toen Olthof op Koninginnedag zijn eerste concert organiseerde. Het zijn bands met grote namen die daar hebben opgetreden, zoals: Cuby and the Blizzards, De Bintangs, Golden Earring en Earth and Fire. Een andere herinnering is het patatje dat ik samen met mijn vader vaak op zondag bij Café Scheepers haalde in het centrum van Neede. Mijn vader deed dan wat langer over het bestellen. Want in de keuken zaten altijd supporters van sportclub Neede bier te drinken. Mijn vader vond de verhalen die verteld werden leuk. Dat vind ik zelf ook nog steeds het leuke van het café. Mijn boek staat vol met verhalen en dat soort herinneringen. Zo is het opgebouwd. De titels van de paragrafen zijn duidelijke verwijzingen, zoals: Voetbalcrash tussen dorp en buurtschappen, De slopershamer in Neede, Een verzuilde maatschappij, Televisiekijken in Café de Witte, Spoorbaan in het Spilbroek, Noodslachting in de oorlog – slachters in nood.”

Needenaren kennen Bennie Waanders natuurlijk van de muziek. Hij heeft conservatorium gedaan en speelt saxofoon. Bennie is 28 jaar dirigent geweest van muziekvereniging Amicitia in Rietmolen en heeft in vele bandjes gespeeld. Mooi is in dat verband zijn verhaal hoe hij als negenjarig jongetje van zijn wekelijkse dubbeltje zakgeld op zondag meteen naar het wachtlokaal van de GTW ging om daar dat muntje in de jukebox te gooien voor het nummer van Jim Reeves: ‘He’ll have to go’. Toen de toenmalige uitbater Ben Eleveld zijn passie voor dat nummer door kreeg gooide die voor hem al een dubbeltje in de jukebox als hij hem aan zag komen. Het nummer van Jim Reeves staat nu nog op zijn telefoon.

Bennie Waanders geeft het boek eind van dit jaar in eigen beheer uit. In samenwerking met Rotaryclub Neede geeft hij zodra de corona-crisis dat toelaat, hopelijk januari of februari, een presentatie in natuurpark De Kronenkamp in Neede. Dan zal hij ook toepasselijke oude beelden laten zien. Geïnteresseerden voor het boek kunnen hem benaderen via zijn e-mailadres: benniewaanders@hotmail.com