Arida Petiet geniet van dankbaar werk met poppen

AridaPoppenTheater wil menspop

EIBERGEN - Arida Petiet (55) had altijd al belangstelling voor de theaterwereld en bracht het tot semiprofessioneel acteur, productieassistent en bestuurslid. Toen een collega van de theatergroep Zutphen haar in 2005 vroeg om mee te helpen aan een poppenvoorstelling, was ze verkocht. Alleen was er in haar visie geen ruimte voor de kast. Ze ontwikkelde een poppenspel met theateropstelling en zo ontstond het reizende AridaPoppenTheater.

Door Rob Weeber

De ontwikkeling van haar voorstellingen neemt twee a drie jaar in beslag. “Ik ontwerp en maak alles zelf, van decor tot pop, tot verhaal. Dat laatste is altijd een bewerking van een sprookje of een bestaand kinderboek. Het decor bestaat uit enkele pilaren waartussen scènedoeken hangen die ik afwisselend gebruik tijdens de voorstelling. Ik speel altijd in binnen- of overdekte ruimtes en mijn publiek heeft een actieve rol. Hoewel ik het verhaal vertel en deels ook acteer, moet de aandacht volledig naar de poppen gaan. Daarom ben ik tijdens een voorstelling altijd in het zwart gekleed.”

Haar belangrijkste doelgroep is de doelgroep waarvoor ze beroepsmatig werkt als activiteitenbegeleider, mensen met een psychogeriatrische aandoening, zoals dementie, en mensen met een verstandelijke beperking. “Spelen voor mensen met dementie stadium 4 en 5 is heel dankbaar werk. Ze praten tegen de poppen en knuffelen ermee. Ze hebben niet eens in de gaten dat ik er ben. Soms wordt er na afloop tegen me gezegd: ‘Jammer dat je er niet bij was.’ Een andere doelgroep zijn basisschoolkinderen. Voor hen verzorgt ze bijvoorbeeld een 6 tot 8 weken durende cursus. Tijdens die cursus ontwikkelt ze met de kinderen een voorstelling, compleet met zelfgemaakte poppen en script. De kinderen mogen het vervolgens zelf spelen.

Naast haar poppentheatervoorstellingen vervaardigt ze ook therapeutische producten voor mensen met dementie, een (verstandelijke) beperking en/of stoornissen. “Ik maak bijvoorbeeld een voelkussen of een ‘Helpende hand’. Die laatste neemt wat tijd weg voor de begeleiding. Mensen met dementie houden namelijk graag een hand vast, maar daar is niet altijd tijd voor.”

Door de coronauitbraak kon ze weinig voorstellingen geven. Omdat ze ook tussen haar publiek loopt, kon de 1,5 meter-eis niet aangehouden worden. Ze hoopt eerdaags weer te mogen optreden, maar nieuwe voorstellingen maken zal waarschijnlijk niet meer gebeuren. De opslag van alle rekwisieten wordt onderhand een vraagstuk. Ze kan niettemin uit vier bestaande voorstellingen putten, zoals ‘Kapitein Jan en het geheim van de zoute zee’ en ‘Oehoe’ (Mama kwijt). Toch heeft ze nog één wens, het maken van een menspop waarmee ze optreedt. Wie meer wil weten over Arida en al haar activiteiten kan terecht op de website van AridaPoppenTheater.

http://aridapoppentheater.nl/