Gezien Schuur: ‘Ik kijk er met een goed gevoel op terug’

EIBERGEN - Gezien Schuur maakt vanaf het allereerste uur deel uit van het bestuur van Museum de Scheper in Eibergen. Het museum is opgericht in 1998. Gezien stapt uit het bestuur. Daarmee vertrekt de laatste Mohikaan uit de begintijd van het Museum.

Door Rob Stevens

Gezien Schuur (81) staat bekend om haar tomeloze inzet. Maar de laatste maanden is ze aan het kwakkelen, dagelijkse bezigheden kosten haar meer moeite. Ze heeft rond de jaren negentig zestien jaar voor het CDA in de raad van de gemeente Eibergen gezeten. Ze weet nog goed het moment dat ze aankondigde daarmee te stoppen. Schuur: “Dan weten ze je onmiddellijk te vinden voor wat anders. Ik geloof dat toen de volgende dag Gerrit Odink al bij me op de stoep stond. En de week erop zat ik te vergaderen in het bestuur van het museum.”

Volgens eigen zeggen was ze in het begin helemaal niet buitensporig geïnteresseerd in geschiedenis. Maar in het gesprek komt ze toch met allerlei leuke weetjes. Bijvoorbeeld dat het pand waarin het museum is gehuisvest, aan de gemeente Eibergen is geschonken door ‘Tante Betsy ter Braak’, een tante van de bekende schrijver Menno ter Braak. Voorwaarde was wel dat het pand voor gemeenschapsdoelen beschikbaar moest blijven. Het pand heeft behalve als museum ook als raadszaal en trouwlocatie dienst gedaan. Vanaf 1998 is het alleen museum. Gezien: “Een oom van Menno ter Braak heeft uit Weimar een zaadje van een Ginkgo mee genomen en geplant naast waar nu de bibliotheek staat. Die boom werd volwassen en heeft tijdens een storm het loodje gelegd. Uit de stam van de boom zijn een groot houten ei en een boek gemaakt die in een vitrine in de hal van het museum bij de ingang staan. Herman Schepers heeft met de nodig mest weer een boom opgekweekt uit de wortels van de oude Ginkgo. Het grappige is dat deze boom weer net zo scheef staat als zijn voorganger.”

Gezien Schuurs had in het begin echt wel inwerktijd nodig, vertelt ze. Wat een bruikleenovereenkomst bijvoorbeeld is, wist ze niet. Dat label hing vaak aan voorwerpen die het museum kreeg. Ze weet nog wel dat die in het begin nog werden genoteerd in het kasboek van Herman Schepers zijn bloemenwinkel. Volgens Gezien deed zijn vrouw Riek trouwens vooral de winkel. Herman zag ze in de nieuwe wijk het Simmelink vooral rondrijden op zijn fiets met een schop op zijn bagagedrager. Want waar gegraven werd in Eibergen was Herman te vinden. Zo heeft hij een groot deel van wat in het museum te zien is zelfstandig bij elkaar verzameld. Als een boerderij werd afgebroken ging Herman er op af om bijvoorbeeld oude tegeltjes in veiligheid te brengen. En als ergens opoe overleed werd eerst aan het museum gevraagd of het museum misschien nog wat van de nalatenschap kon gebruiken. Wat niet gebruikt kon worden ging naar de vuilnisbelt of de kringloop. Herman Schepers is de aartsvader van het museum. Herman is in 2019 overleden. Gezien is een van de laatsten van diezelfde lichting.

Ze herinnert zich goed dat het pand van ’Tante Betsy’ museum werd. Al eerder werd er tegenover de historische Museumboerderij de Vuurrever geplaatst. De boerderij die in 1989 door bouwbedrijf Penterman in Haarlo steentje voor steentje werd afgebroken. Elk onderdeel werd gefotografeerd en genummerd. Toen burgemeester Ter Laak aan het bewind was werd de boerderij in 1994 weer opgebouwd op de plek waar ze nu staat.

Gezien heeft zich altijd een manusje van alles gevoeld. Als iemand er om wat voor reden dan ook even niet was nam zij diens werk over. Ze is ook nog korte tijd voorzitter geweest, de periode dat er trammelant was onder de vrijwilligers. Gezien roemt de groep vrijwilligers. Altijd zijn er wel mensen bezig, met schilderen, verbouwen, archiveren, timmeren, fotograferen, et cetera. Gezien: ”Het is een hechte groep. Gewoon een heel fijne club. Ik kijk op de samenwerking met een goed gevoel terug.”

In april is tijdens een bestuursvergadering afscheid van haar genomen. Buiten is ze met het bestuur voor het museum op de foto gezet. Er werden mooie woorden gesproken en ze kreeg een grote bos bloemen overhandigd. Maar helemaal zijn ze nog niet van haar af. Ze zal af en toe nog wel in het museum te vinden zijn. De bruikleenovereenkomsten moeten nog worden gearchiveerd. Maar dat kan ze in haar eigen tempo doen en ook gewoon lekker thuis.