‘En spelen doen we met een lach’

Het Groene schoolplein doet
beeldscherm even vergeten

Door Henk Klein Holte

EIBERGEN – IKC op d’n Esch kreeg afgelopen zomer een nieuwe inrichting van het schoolplein. Vrijdag werd ‘het groene schoolplein’ officieel geopend, met hulp van wethouder Anjo Bosman, die samen met directeur onderwijsteam, Bert Izaks, een boomstam moest doorzagen als openingshandeling. Dat bleek bepaald geen sinecure, er moest hulp worden ingeschakeld van enkele sterke jongens.

Dat het omvormen van het bestrate schoolplein naar een natuurlijke speelomgeving die uitdaagt tot spelen -en dus bewegen- geen klein klusje is geweest, leek zo nogmaals geïllustreerd te worden tijdens de openingshandeling. Directeur en wethouder werkten zich in het zweet tijdens het alternatief voor ‘lintje knippen’, zoals de initiatiefnemers, een drietal ouders samen met leerkrachten en leerlingen in de zomermaanden hadden gedaan bij het realiseren van het project. Dat het een geslaagd project is geworden staat voor iedereen vast. “De vorige keer dat ik hier op school was, was er nog niet veel op het schoolplein, anders dan stenen. Maar nu zie ik als ik om me heen kijk een prachtige speelplek waar kinderen worden uitgedaagd. Ik ben van origine een ‘gymnastieker’, dus dat doet me goed”, glundert Bosman, als de pittige klus is geklaard. “Ik heb heel vaak iets mogen openen, maar ooit kreeg ik daarbij het zweet op mijn voorhoofd, maar dit was wel echt heel leuk. Ik vraag jullie een groot applaus voor de mensen die ervoor gezorgd hebben dat dit prachtige plein er nu ligt. En ik stel voor dat we met z’n allen even flink schreeuwen en blèren voor de ouders die de kar hebben getrokken.”

De wethouder had als cadeau ook nog drie leuke spellen meegebracht, die ze aan het IKC overhandigde. Bert Izaks had het eveneens warm gekregen. Ook hij heeft een achtergrond als docent lichamelijke opvoeding. “Dat hout was hard. Gelukkig kregen we hulp.” Locatie-coördinator Kjell Vogel lacht: “We hebben de stam al wel een stukje laten inzagen. Om het niet langer dan een minuut of anderhalf tot twee te laten duren. Dat lukte niet helemaal.”

Ook dat past bij het traject, want met alle voorbereidingen erbij heeft de totstandkoming van het prachtige speelplein twee jaar in beslag genomen. De ouders Bart, Gijs en Monique bleken gelukkig te beschikken over de lange adem die nodig was en hielden -zelfs als de eigen kinderen inmiddels de school hadden verlaten- toch vol tot het eind. Ze mochten de plaquette ter herinnering aan de voltooiing gedrieën onthullen en een groots applaus in ontvangst nemen van de circa tweehonderd kinderen.

Het resultaat is geweldig, vindt ook Kjell Vogel. “Dit plein nodigt uit tot spelen. We zagen vanaf het moment dat het nieuwe plein af was, meteen ander gedrag bij de kinderen. Er heerst minder onrust en er wordt meer bewogen. De kinderen klimmen en klauteren, zijn creatiever in het spelgedrag en verleggen hun grenzen bij het bewegen. Dat is prachtig om te zien.”

En de kinderen genieten. “Niet alleen tijdens schooltijd”, weet Monique die nog napraat met enkele andere ouders. “Maar ook buiten schooltijd heeft het plein een grote aantrekkingskracht. Er speelden altijd al kinderen hier, maar nu is het echt druk.” Dus niet thuis met de neus boven het beeldscherm, maar samen met vriendjes en vriendinnetjes spelen, volop in beweging, in een met boomstammen ingerichte omgeving. Samen plezier maken, met nauwelijks nog geruzie. Of zoals de leerlingen het uitgilden tijdens het afsluitende 1-2-3-4-schoolpleinlied: ‘Spelen doen we met een lach!’