Terug in de tijd met Bennie Waanders

NEEDE - Het boek ‘Terug naar de Molen’ beschrijft de herinneringen uit de jeugd van Needenaar Bennie Waanders. In een lijvig boek van zo’n 400 pagina’s beschrijft hij op luchtige wijze vele anekdotes uit het Needse (boeren)leven in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. “Ik wilde de verhalen uit mijn hoofd hebben,” legt hij uit. “Het mag gewoon niet verloren gaan.”

Door Rob Weeber

In een volle zaal van boerderij de Meijer, eigendom van zorgboerderij D’n Aoverstep, overhandigde Waanders (31-5-1954) het eerste exemplaar aan zijn oudste zoon Benjamin. Kort daarvoor had hij enkele passages uit het boek voorgedragen. De plaatsnaam Neede is in het boek nergens te lezen, evenals de Oudestraat, die in het boek ‘Hoofdstraat’ wordt genoemd en de Es, die Ventweg is genoemd. “Ik wilde het algemeen houden, de lezer van buiten Neede moet het gevoel krijgen dat het ook in zijn woonplaats gebeurd had kunnen zijn. Ook heb ik het uiterlijk van bekende personen anders beschreven. De generatie van toen weet toch wel over wie ik het heb, maar ik wilde de personen in mijn boek een beetje beschermen.”

Het boek start met De Rapenburg, de straat waar het geboortehuis van zijn moeder stond. Zij was een van de zeventien kinderen van de smid Ten Brinke. Vader Jan Waanders kwam uit Rietmolen. Samen kregen ze tien kinderen. Daarna volgen vele verhalen met klinkende namen als ‘Steile wand en rode lippen’, ‘Rijende tandarts en blaasmuziek’, ‘Het verdwenen varken’, ‘Naar de Zandweg’, en ‘Naar het seminarie’.

In een van zijn voordrachten zondag verhaalde hij over Café Scheepers in de ‘Hoofdstraat’. “Een keer in de twee weken haalden mijn vader patat bij Café Scheepers in de Oudestraat. Het leven daar speelde zich in de achterruimte af, rond de kachel. Op zondag was het altijd druk met voetbalsupporters en onder het genot van menig drankje werd de uitslag van de Sportclub Neede bediscussieerd. Mijn vader wachtte altijd een half uur met bestellen, want anders moest hij te snel naar huis. Hij dronk dan bier en ik kreeg limonade.”

‘Naar het seminarie’ verhaalt van zijn keuze tot het volgen van de opleiding tot priester. Hij brak de studie na drie jaar af. “Een pater zei destijds tegen me dat ik moest stoppen. Het was de tijd waarin de kloosters leeg liepen, mede vanwege het blijvend conservatisme van Rome tegenover de modernisering van de maatschappij.” Na het seminarie ging hij de bouw in om vervolgens naar het conservatorium in Enschede te gaan. Daarna werd hij saxofoondocent en dirigent van muziekvereniging Amicitia uit Rietmolen. Ook speelde hij in diverse bandjes.

Een bijzondere foto is die op de achterkant van het boek. “Daar staat het voormalige toegangshek afgebeeld van de katholieke begraafplaats in Neede. “De grond was van de familie Ten Brinke, totdat een zus van mijn overgrootvader het voor 70 gulden verkocht aan de Katholieke Kerk. Het toenmalige toegangshek was door Gerard ten Brinke gesmeed. Mijn vader was de laatste die door het hek naar binnen werd gedragen. Later is het verplaatst.”

De bijeenkomst werd opgeluisterd door muziek van Ellen Tackenkamp met Bennie Waanders. Aan het einde zong zijn dochter Elisabeth het lied ‘Het Dorp’, begeleid door haar eigen pianospel. Het was een mooie afsluiting en verwijzing naar dat boerendorp Neede uit de kinderjaren van Waanders. Het boek ‘Terug naar de Molen’ is vanaf 15 november te koop bij de VVV in Neede en binnenkort ook bij boekhandel Broekhuis in Enschede. De prijs bedraagt 20 euro.