Afbeelding

Oerend Smart | Kringloopgeluk?

Opinie

Wat een zooi! Ik kijk naar de mannen voor me die druk heen en weer lopen, de auto’s die met draaiende motor steeds een paar meter naar voren schuiven, de grote containers om me heen. Zo maar een zaterdagmiddag bij de Kringloop. Ik sta in een lange rij te wachten tot ik aan de beurt ben. In de kattenbak een paar kratten vol spullen en ook de achterbank ligt vol.

De afgelopen weken stond ik hier al vaker. En meestal ben ik niet de enige. Vandaag is het opvallend druk. Terwijl de lockdown gedeeltelijk is opgeheven en niet-essentiele winkels juist vandaag weer zijn open gegaan, breng ik, samen met al deze mensen, spullen weg. En terwijl ik bedenk dat alles wat achterin ligt eigenlijk nog best goed is, maar ik het gewoon niet mooi meer vind of niet meer gebruik, zie ik één voor één de spullen voor me in containers verdwijnen. Er lijkt maar weinig richting winkel te gaan. Ik slik. 

Wat gooien we ontzettend veel weg. Want terwijl ik denk dat ik het juist inlever bij de Kringloop om er nog iemand anders blij mee te maken, gaat het vooral naar plekken waar het uit elkaar gehaald wordt om onderdelen opnieuw te gebruiken. Of de fik gaat erin. Ik heb een doos met knuffelberen. Liggen al jaren op zolder. Nooit gebruikt om te knuffelen. En ook nu is die kans klein. Want wie wil een beer van een ander, wanneer je niet weet wat ermee gedaan is?

Onlangs zag ik een oproep van Erno Hannink voor een platenspeler op Twitter (een Regards Planar 2. Als je er één hebt en niet gebruikt: denk aan hem!). Hij zei: ‘Nieuw kopen kan altijd nog. Liever niet, want ik wil zo min mogelijk nieuwe spullen kopen.’ Ook daar moet ik nu aan denken. Zelf heb ik een oude deegroller van Christa, een werkloze mixer van Anne-marie en een gebruikte staafmixer van Yvonne. Elke keer als die uit het keukenkastje komen, denk ik daaraan. En.. het maakt me blij. 

En toch koop ik sneller nieuwe spullen. Eigenlijk met maar één reden: het is makkelijk en snel. Op Marktplaats moet ik dagen of soms wel maanden zoeken, voor ik vind wat ik zoek. Dan volgt het gedoe van afspraken maken. Om me heen hoor ik steeds meer vrienden die gebruik maken van Vinted. Ik heb het zelf nog niet uitgeprobeerd. Kleding verkopen is bij mij niet aan de orde. Ik draag het vaak tien jaar of langer. En meestal is het dan tot de draad versleten. Maar kopen kan ik natuurlijk ook eens daar proberen.

Alles wat ik ooit tweedehands kocht, ruilde of kreeg, weet ik nog. Het geeft me veel meer plezier en voldoening. En toch doe ik het meestal niet. Gemak wint het. En dat is vooral ook de schuld van het direct kunnen krijgen. Voor 23.00 uur besteld, morgen in huis. Als we daar nou eens mee stoppen? Zouden we dan minder kopen? Zouden we beter nadenken of we iets wel echt nodig hebben?

Terwijl ik wegrijd bij de Kringloop en de doos met beren achterlaat, hoop ik dat ik er nog een kind blij mee maak. Ik kijk niet meer om welke kant de doos op gaat, naar binnen of in de container. Weg is weg. 

Linda Commandeur zorgt als katalysator in processen voor vertrouwen vanuit beweging

Bijschrift - Credit

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant