Claudia Straatmans. Foto: Roger Neve
Claudia Straatmans. Foto: Roger Neve

‘Ik? Ik huil al jaren niet meer’

XInterviews & Achtergrond

ACHTERHOEK - In Veur de Draod beantwoorden Bekende Achterhoekers gevoelige vragen en helse stellingen. Wie antwoordt legt direct een beetje zijn ziel bloot. In aflevering 11 het Koffietijd-gezicht Claudia Straatmans (54) uit Groenlo. Hoofdredacteur bij Nouveau. Daarnaast is ze auteur van het LifestyleWandelboek.

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“Hartstikke goed. Heb net gewandeld met vriendinnen op de Hoge Veluwe. We vertrokken in Amsterdam met regen, kwamen aan in Otterlo en de zon scheen. Als het leven zelf: er is altijd licht aan het einde van iedere tunnel.

Wandelen kent het cliché: dat is voor stelletjes met matchende ANWB-outfits. Jongens, dat is erg achterhaald! In Duitsland ontdekte ik mooie tochten, waarbij het wandelen een beleving werd. Gekoppeld aan gastronomie en wijnvelden. Wandelen is anno vandaag sexy, het is een lifestyle en geen bejaardennummer meer.

Samen wandelen kan hele diepgravende gesprekken opleveren. Doe het maar eens. Je hoeft elkaar niet aan te kijken en durft daarom meer te zeggen. Dieper af te dalen. En na het wandelen laat je iets lekkers als eten of wijn volgen. Zo is het bijna religie. Eerst boetedoening, het wandelen zelf. Dan de dienst met brood en wijn, de beloning.’’

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mien mo’:
“Van mijn moeder heb ik nuchterheid en goed met geld omgaan. Mijn vader - die alweer twintig jaar geleden aan kanker overleed - was juist meer bourgondisch. Ik zit er heerlijk tussenin. Ik geniet als mijn vader, maar binnen de lijntjes die moeder mij meegaf.

Mijn uiterlijk? Mmm, het lange gezicht heb ik van mijn vader. De krullen ook. De trekken weer van mijn moeder. Mijn neus bijvoorbeeld... Een beetje een knobbelneus. Ik denk dat dat uit de Joodse lijn van mijn moeder komt. Mijn moeder had - en dat kwam niet veel voor in de Achterhoek - een Joodse grootvader.’’

3) Mijn grootste angst is:
“Vrijheid verliezen. Dat iemand je geest en ziel beteugelt. De vrijheid kun je bijvoorbeeld verliezen door in een heel rigide werksfeer terecht te komen. Daarom vertrok ik ooit als hoofdredacteur bij een voorgaande werkgever. Of, nog erger, je kunt vrijheid verliezen door in een regiem of oorlog te leven. Ik ben dolgelukkig dat ik in Nederland opgroeide. Waar ik als Achterhoekse arbeidersdochter kansen kon grijpen om naar de universiteit te gaan.’’

4) Toen was ik het gelukkigst:
“Een trip met mijn dochter naar Venetië. We voeren rechtstreeks het decor van de Sisi-films binnen. De zon scheen. Alles was perfect.’’

5) Na de dood is er:
“Er is iets met je ziel, je begeisterung. Dat trilt door, dat gaat door. Het is geen vaste materie. Je lichaam vergaat dus met de dood, die ziel zal doorleven.’’

6) Ik kan buiten de Achterhoek wonen:
“Ja, want ik woon in Amsterdam. Als het even kan zou ik een huisje in de Achterhoek erbij willen. Mijn moeder kreeg een nieuwe relatie en woont in Harfsen. We kijken of in de schuur daar iets te creëren is. De Achterhoek is feeëriek. Ik nam vorig jaar mijn Amsterdamse vriendinnen mee naar de streek bij Winterswijk. Die waren overdonderd door de schoonheid.”

7) De mens is monogaam:
“Het is bijna fifty-fifty, denk ik. De ene helft van de mensheid wel, de andere niet. Ik wel. Ik heb een leuke man en die liefde in de waagschaal stellen? Ik zou gek zijn. Ik ben ook loyaal en betrouwbaar, mijn sterrenbeeld is niet voor niets stier.’’

8) Mensen met een accent zijn:
“Vroeger dacht ik: wat dommig. Daarom trainde ik mijzelf erg om ABN te praten. Nu sta ik er echt anders in. Een accent is niet dom, het is eigen en authentiek.’’

9) Hierom huilde ik voor het laatst:
“Gek... Maar ik heb dus al heel erg lang niet gehuild. Al jaren niet meer. Dus ik weet het simpelweg niet. De Achterhoekse opvoeding, dat is er eentje van: niet te lang treuren maar doorgaan.’’

10) Dit komt er op grafsteen:
“Ik dacht altijd aan begraven. Maar je laat een graf achter en dat is wel een burden voor mijn dochter. Het wordt cremeren denk ik. ‘Dit was Claudia en ze reikte altijd naar het licht’... Ja, dat mag best in de urn staan.’’

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant