Lenie en Wim Vellekoop 'mascottes' van manifestatie SamenLoop voor Hoop
EIBERGEN - Mensen slaan de armen om elkaars schouders. Zoeken troost en steun bij elkaar. Er vloeien tranen. In de verte doorbreekt een schreeuwende pauw de ijzingwekkende stilte. Het meest indrukkende moment tijdens de SamenLoop voor Hoop is voor velen ongetwijfeld de ceremonie waarbij stil wordt gestaan bij het 'leven'. Meer dan 3000 duizend lichtzakken met kaarsjes staan rondom het looppad.
Door Jan Hendriksen
Toen het zaterdagavond langzaam donker werd maakten de deelnemers aan de 24-uurs estafetteloop zich op voor de plechtige ceremonie. Gedichten, voordrachten, overdenkingen en prachtige gevoelige muziek van onder meer Karlijn en Eelco met het zeer toepasselijke nummer 'Mag ik bij jou zijn' van Claudia de Breij. Tussen al die wandelaars en bezoekers enkele tientallen survivors, (ex)kankerpatiënten met fakkels die aan de SamenLoop voor Hoop deelnemen. Een van hen is de 87-jarige Lenie Vellekoop uit Ruurlo. Zestien jaar geleden werd Lenie geconfronteerd met een kwaadaardige tumor in haar buik. Een operatie en een zwaar traject van zes chemotherapiën bracht haar er weer bovenop. En zie. Samen met haar man Wim Vellekoop (94) neemt ze met enkele familieleden deel aan de loop. Weliswaar geen 24-uur, maar toch.
Gevraagd
Lenie Vellekoop: "Toen ik de bult in mijn buik ontdekte, wist ik dat het foute boel was. Er volgde een heftige periode en uiteindelijk kreeg ik na een operatie een stoma. Het is heel belangrijk om positief te blijven en je verhaal te delen als je met kanker te maken hebt. Tussen de vijfde en zesde chemo, vierden we ons 50-jarig huwelijk. Ik heb enorm veel steun aan hem gehad en gelukkig ben ik genezen. Toen ik vertelde dat ik gevraagd was om deel te nemen voor de SamenLoop voor Hoop, twijfelde ik geen moment. Dan ga ik ook mee was Wim's reactie."
'Mascotte'
Lenie en Wim Vellekoop worden door de organisatoren in aanloop naar het evenement en tijdens de loop dan ook naar voren geschoven als de 'mascottes' van de manifestatie. "Het was de bedoeling geweest dat we maar één rondje tijdens de openingsceremonie zouden meelopen. Maar het zijn er veel meer geworden", zo verklaart Lenie zaterdagavond om tien uur als ze op sportpark De Beijenkamp op het terras van de kantine van FC Eibergen de voorbij trekkende wandelaars rond het hoofdveld gade slaat. Lenie en Wim zijn dan al vanaf de opening tien uur lang van de partij! "En straks lopen we ook langs al die kaarsenzakken", zo zegt Wim, die achter zijn rollator aanstalten maakt om naar het terrein te gaan waar de ceremonie plaatsvindt. Om half twaalf is het mooi geweest. De vermoeidheid slaat licht toe. Wim en Lenie gaan huiswaarts richting Ruurlo om wat uurtjes slaap te pakken.
Kwiek
Maar zondagmorgen om tien uur staat het kwieke echtpaar al weer monter op sportpark De Bijenkamp. "Een rondje om het sportveld moet weer kunnen", zo verklaren beiden in koor. En onder groot applaus gaat het tweetal met enkele familieleden evenals alle andere deelnemers weer op pad. Er zijn nog vier wandeluren te gaan. "Dit hadden we voor geen goud willen missen. Fantastisch en indrukwekkend. Petje af voor de organisatoren."