Vierstrooks
Eindelijk was het dan zo ver: voor het eerst reed ik over de weg die de Achterhoek moet opstoten in de vaart der volkeren. De nieuwe N18, die onze regio een veel snellere verbinding met het Twentse achterland moet bezorgen. Nou ja, voor een deel nieuw. Want slechts vanaf het punt waar ons Grolsch werd geboren tot de plek waar het tegenwoordig wordt gebrouwen is een compleet nieuwe weg aangelegd. Wie tussen Varsseveld en Groenlo woont en richting Enschede wil moet zich eerst nog steeds behelpen met dezelfde oude (80 kilometer) weg. Ook hier is de afgelopen jaren wel gewerkt, maar daarbij ging het slechts om een paar cosmetische ingrepen. Het resultaat is er naar. Het oude deel van de N18 ziet er uit als Marijke Helwegen: hier en daar erg strak, maar dat ze zeventig is blijf je zien. Dat zeventig geldt trouwens voor Marijke, de N18 (voorheen S59) is al bijna honderd jaar oud.
Vanaf het moment dat de wegenbouwers begonnen was ik nieuwsgierig hoe de weg (het nieuwe deel tussen Groenlo en Enschede dus) er uit zou gaan zien. Nu, een week na de officiële opening, kon ik het met eigen ogen bekijken. Ja natuurlijk, dat had ook wel eerder gekund, maar dat kwam er gewoon niet van. Net zo min kwam er iets terecht van mijn voornemen om nog een keer op de fiets de nieuwe weg te verkennen. Dat had gekund op de open dag op 1 mei, maar toen was het veel te slecht weer. 's Morgens tenminste. 's Middags klaarde het op, maar toen had ik de kleinkinderen al een middagje doolhof Ruurlo (met pannenkoek) beloofd.
Maar nu reed ik er dan toch. In Groenlo ging de oude N18 heel soepeltjes over in de nieuwe weg. Ik had bijna niet gemerkt dat je plotseling twintig kilometer harder mocht. Gelukkig stond daar dat blauwe bord autoweg.
Met name de laatste twee jaar was het in de spits altijd filerijden in Eibergen. Nu zoefde ik met honderd op de teller het dorp voorbij. Even verder al was de afslag Neede-Haaksbergen. Hier zou ik er af moeten. Maar het ging zo lekker…. Toch nog even verder rijden dan maar?
Dat had ik dus beter niet kunnen doen. Want nog maar net de afslag voorbij kwam ik achter een vrachtwagen te zitten en daalde de teller richting zeventig. Ja, dan zit je dus wel op een autoweg, maar door die gescheiden stroken kun je niet inhalen. Het werd dus een half uur 'kroepen' achter die vrachtwagen. Tenminste, zo voelde het. In werkelijkheid duurde het nog geen tien minuten voor ik er toch langs kon. De laatste tien kilometer is de nieuwe N18 namelijk vierstrooks. Tweebaans, zo u wilt. En daar kun je dus iedereen voorbij, die langzamer dan honderd rijdt. Maar ja, dan ben je al bijna in Enschede.
Het blijft natuurlijk zo, dat je door de nieuwe weg vanuit de Achterhoek veel sneller in Twente bent. En minstens zo belangrijk: ook veel sneller weer terug. En voor de inwoners van Eibergen, het dorp dat door de drukke, oude N18 doormidden werd gesneden, is de nieuwe weg een zegen. Evenals voor de Tukkers in Haaksbergen en Usselo. Maar dat er niet vanaf Varsseveld al een vierstrooks autoweg is aangelegd, dat blijft voor mij niet te begrijpen.