Harmonie in harmonie
GEESTEREN - Het laat zich niet helemaal vangen waar dat gevoel van harmonie vandaan komt, maar het heeft iets met gezelligheid, saamhorigheid, dorpsgevoel en de borrel na afloop bij Café Baan te maken. Muziekvereniging Amicitia uit Geesteren weet de leden aan zich te binden. Dit jaar op het jubileumconcert op 8 maart spelen er vier jubilarissen die een lange staat van dienst hebben. En het verveelt geen dag.
Door Rob Weeber
Joke Kapers is vijftig jaar lid bij de Koninklijke Nederlandse Muziek Organisatie, waarvan 37 jaar bij Amicitia. Zij begon in Bathmen bij Muziekvereniging Orpheus en speelde daar Bugel. In 1980 trouwde ze en verhuisde naar Geesteren. Twee jaar later werd ze lid bij Amicitia, voornamelijk door herhaaldelijk aandringen van Jan Florijn. Ze speelde in het begin op de corhoorn omdat er nog geen waldhoornplek beschikbaar was, maar ging later toch over op de waldhoorn. In tegenstelling tot de andere drie jubilarissen heeft zij nooit de muziekschool bezocht. Joke is naast spelend lid ook zestien jaar bestuurslid geweest, penningmeester. Haar mooiste herinnering aan de afgelopen vijftig jaar is het Openluchtspel in 1993 tijdens het honderdjarig bestaan.
Jan de Greef is al 25 jaar lid. Hij begon op z'n achtste op de cornet. Hij verhuisde naar Vorden, maar kwam na twaalf jaar weer terug naar Geesteren. Tijdens een borrel van Gerrit Rensink werd hij overgehaald om toch weer bij de Harmonie te komen. En aldus geschiedde. Even heeft hij nog de trompet bespeeld, maar hij keerde al snel weer terug naar de oude, vertrouwde cornet. Ook Jans vader heeft bij Amicitia gespeeld, hoewel hij pas op latere leeftijd begon. Zijn mooiste herinnering is eveneens het Openluchtspel in 1993.
Yvonne Hiddink is ook 25 jaar lid en heeft de majorettes nog meegemaakt in Geesteren, waar ze zich op 6-jarige leeftijd bij aansloot. Toen ze stopte, verdween ook dit onderdeel van de muziekvereniging. Tijdens die dansperiode leerde ze blokfluit spelen en vervolgens klarinet bij haar opa. Haar voorkeur ging uit naar de saxofoon, maar daar waren er op dat moment genoeg van bij Amicitia. Zodra het kon, is ze overgestapt naar haar wensinstrument. Haar mooiste herinnering is de slagwerker van destijds, tegenwoordig haar man. Volgens Joke gingen de steelse blikken heen en weer tijdens de repetities totdat uiteindelijk de finale klap werd gegeven. Yvonne heeft twee muzikale zoons die beide ook slagwerk spelen. Haar tweede hobby is het dweilorkest, hoewel dat dit jaar stopt.
Gea Oonk is veertig jaar lid. Als je alle jaren van de vorige generaties Reurslag erbij optelt, dan mag je stellen dat de klarinetfamilie Reurslag zeker geen onbekende bij Amicitia is. Opa speelde bijna zeventig jaar op de klarinet, een oom van haar zestig jaar. Naast Gea, eveneens klarinettist, spelen haar zoon (trompet) en één nichtje (klarinet) in het orkest. Een ander nichtje is net begonnen met klarinetles. Ook Gea leerde haar man bij de Harmonie kennen, een slagwerker afkomstig uit Haarlo die bij Amicitia inviel. In het begin was het contact nog wat verlegen, totdat vriendinnen en de toenmalige dirigent Karel zich er mee begonnen te bemoeien. Tegenwoordig valt haar man nog regelmatig in. Mooie herinneringen heeft Gea aan de reünie van het 120-jarig bestaan, de Vrienden van Amicitia en het Maifest.
De Harmonie is allemaal wat anders dan vroeger. Het uniform wordt alleen nog bij hele plechtige uitvoeringen gedragen. De kans bovendien dat je op je eigen instrument niet direct wordt toegelaten, is tegenwoordig vrijwel nihil. Ook het repertoire is wat moderner geworden, hoewel de jeugd soms weer een hang naar juist oudere nummers heeft.
Op vrijdag 8 maart wordt een speciaal jubileumconcert gegeven. Alle jubilarissen hebben voor de uitvoering een eigen stuk mogen uitkiezen. Joke koos voor Oregon, Jan voor Eric Clapton on stage, Yvonne voor African Symphony en Gea voor Sound of Silence disturbed. Het concert vangt om 20.00 aan. Locatie: Café Baan in Geesteren. De toegang is gratis.