Echtpaar Rappard-Wolferink
zestig jaar getrouwd
BORCULO - Het had eigenlijk op 19 september 1959 moeten zijn, maar de bode van het gemeentehuis wees bij de ondertrouw op de leeftijd van de bruidegom. Hij was nog net geen 18 jaar en had derhalve toestemming van de toenmalige koningin Juliana nodig om te mogen trouwen. Dat was een enorme domper. Alles moest worden afgezegd en opnieuw ingepland. Uiteindelijk werd het 30 oktober 1959. Het heeft echter het plezier met elkaar door de jaren heen niet mogen drukken. Wethouder Anjo Bosman kwam het echtpaar met hun huwelijksjubileum feliciteren namens de gemeente Berkelland.
Wim Rappard (1941) werd op de boerderij in Lochem geboren als tweede zoon. Eigenlijk wilde zijn moeder dat hij wel leerde melken, dat was wel handig als de ouders op zondag even weg wilden. Maar daar had Wim geen trek in. Zijn oudste broer nam het bedrijf over en Wim ging als machinebankwerker aan de slag. Later stapte hij over naar de weifabriek in Borculo. Daar zou hij blijven werken totdat hij met 54 jaar met pensioen mocht. Een ongekende luxe die hem al bijna 24 jaar vrije tijd gunt. Hij heeft het daar altijd zeer naar het zin gehad, zij het dat vanwege het ploegenstelsel de voetbal bij Reünie opgezegd moest worden. Naar eigen zeggen was hij weliswaar geen 'begenadigd' voetballer, maar hij kon goed meekomen.
Echtgenote Gerrie Rappard-Wolferink (1940) is eveneens afkomstig uit Lochem. Ze ontmoetten elkaar in het toenmalige 'Wapen van Borculo' tijdens het dansen. Het 'dubbeltjesdansen' en het 'matjesdansen' waren toen al verleden tijd. Gerrie is veertig jaar naaister geweest en begon in het naaiatelier bij Confectiefabriek 'De Berkel' van de familie Ten Bruggencate. Het bedrijf maakte vanaf de start in 1948 witte vakkleding voor onder meer bakkers en vanaf 1953 ook uniformen voor verplegend personeel. Na 'De Berkel' werkte ze als huisnaaister voor een kledingbedrijf dat onder meer blouses en rokken in de collectie had.
Wim en Gerrie woonden drie jaar in na het trouwen, maar bij de geboorte van de dochter in 1963 verhuisden ze naar het huidige woonadres aan de Heerlijkheidsstraat in Borculo. Ze zijn nog gezond genoeg om alles zelf te kunnen doen. Alleen het lopen gaat iets minder. Wandelingen van vier à vijf uur in onder meer Oostenrijk die tijdens vroegere kampeervakanties geen uitzondering waren, behoren tot het verleden. Dat wil niet zeggen dat het echtpaar niet meer sportief is. Na de voetbal werd door Wim het biljartlaken gezocht, een hobby die hij inmiddels al vijftig jaar beoefent bij Eetcafé Cafetaria de Hoeksteen. Hij komt uit in de 4e klasse libre. Daarnaast zijn beide echtelieden twee keer per week in de sportschool te vinden en zwemt Gerrie op de maandagochtend. Fietsen en autorijden doen ze ook allebei nog. De fiets heeft zelfs geen trapondersteuning, maar blijft wel thuis als het te hard waait. Het echtpaar kreeg een dochter en een zoon, drie kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.