VW Golf Sportsvan
Vijftien jaar geleden kocht ik een nieuwe Volkswagen diesel, een busje dat de betonmolen rechtop staand kon vervoeren. De tijd veranderde zo snel dat ik keer op keer onaangenaam door de overheid verrast werd. Nu hoorde ik weer onverwacht dat mijn auto vanwege de combinatie leeftijd / brandstof meteen verwijderd moest worden. Ik reed naar de dealer waar ik in m'n braafheid de diesel vijftien jaar had laten onderhouden. Ik kocht een tweedehands VW Golf Sportsvan met automatische schakeling. De volgende dag reed ik met m'n verloofde naar haar huis in Amsterdam, het was zondag, bovendien was het avond. Na lang zoeken vond ik een parkeerplaats in de Deurloostraat, waar ik in 1943 per ongeluk met een voetbal een groot raam aan gruzelementen schoot. De eigenaar gaf me een pak slaag, wat iedereen in die tijd een gepaste straf vond. Het was zeven uur, we passeerden een exotische kruidenierswinkel waar we nog een fles Italiaanse wijn en wat exotische levensmiddelen kochten. Ik voelde me heel goed, ik liep in de buurt waar ik in 1937 geboren ben, in de Scheldestraat – ik liep er twaalf jaar dagelijks. Later op de avond zocht ik mijn portemonnee, ik wilde het kentekenbewijs van mijn nieuwe auto nog eens bestuderen. Niet te vinden, de portemonnee was niet te vinden. Mijn hele financiële leven was verdwenen, ik zou moeten praten of corresponderen met Rabo en ING, met de spoorwegen en het ziekenhuis, ik was mijn rijbewijs kwijt, mijn milieupas en mijn identiteitskaart, en niet te vergeten mijn AH bonuskaart. Ik sliep slecht, ik verdraag geen tegenslag. De volgende morgen belde mijn vriendin om acht uur de exotische kruidenierswinkel waar een monter meisje haar zorgen smoorde met de mededeling dat onze portemonnee gevonden was. Na het ontbijt bedankten we het meisje met zoveel geestdrift dat ze er verlegen van werd en iets stamelde met de woorden vanzelfsprekend en plicht.
Daarna liepen we verder naar de auto in de Deurloostraat. Die was weg, gestolen door een dief of weggesleept door de overheid. Een vrouw die daar woonde vertelde dat ik kennelijk niet had gezien dat ik op een plaats had gestaan waar elektrische auto's geladen konden worden. Zelf had ze het wegslepen niet gezien, maar ze wist het telefoonnummer uit haar hoofd. De taxichauffeur die mij Daniël Goedkoopstraat hoorde zeggen, wist dat onze auto was weggesleept. Tijdens de rit werd hem duidelijk dat wij bij de afhandeling van onze zaak niet zouden schelden, dreigen, huilen of vechten. Hij vond dat verstandig, het personeel zat achter kogelvrij glas, was getraind in stoïcisme, werd bijgestaan door gediplomeerde vechtersbazen en maakte sowieso een onaantastbare indruk. Hij vroeg 17 euro, hij kreeg 19 van ons. Waarschijnlijk omdat we ons schrap zetten voor de echte confrontatie in de beveiligde ruimte waar we 375 euro moesten betalen. Ik stelde voor ook in dit geval een fooi te geven, maar mijn verloofde vond dat onzin.