Joop arriveert met zijn versierde vrachtwagen. Foto: eigen foto
Joop Haarlink (66) met pensioen na halve eeuw Grolsch
Vervolg van pagina 2/3
VOOR-BELTRUM/GROENLO - Joop Haarlink is op 66-jarige leeftijd met pensioen gegaan, na vijftig jaar in dienst te zijn geweest bij Grolsch. De laatste werkdag was ook bijzonder. De vrachtwagen versierd, cabine vol ballonnen.
"Had ik een ritje Hengelo, Enschede, Losser, Silvolde. Belden ze me op dat ik niet voor vier uur terug mocht zijn. Kom ik terug bij Grolsch staan ze daar allemaal te zwaaien en te klappen, anderhalve meter uit elkaar, lampen en zwaailichten aan. Dan wordt 't oe wal nat in de ogen heur", bekent Joop, met wederom natte ogen.
Zwarte gat?
Bang voor het zwarte gat is hij niet. “Ik ga het eerst een half jaar aanzien. Mijn zoon is vrachtwagenchauffeur. Ga ik misschien wel een keer met hem mee.” Ook is Joop al gevraagd om zijn nachtdiensten tijdens de Zwarte Cross in september te draaien zoals hij al jaren deed. “Bij de Zwarte Cross had ik nachtdienst. Kwamen wagens van Enschede, moest ik omruilen. Lege tanks meenemen, volle neerzetten. Ging ik met de fiets naar toe. ‘Noa afloop een paar drinken, en weer op hoes op an. Dat bunt de enigste dage dat ik met de fietste noar ‘t wark hen kon.’ Ze hebben me al weer gevraagd of ik dat dit jaar ook weer wil doen. Prima.”
Overlijden dochter
Mooie verhalen, mooie tijden. “Maar we hebben ook slechte jaren gehad. Dat mag ook vermeld worden,” vindt Joop. Echtgenote Ria knikt instemmend. “We hebben onze dochter Bianca zeven jaar geleden verloren. Zij had anorexia, was 33 jaar. Op dag dat alle slachtoffers van de MH17 in Nederland arriveerden in kisten, overleed onze dochter op een kamertje bij GGNET in Warnsveld, een soort hospice. Het was net 5 minuten 24 juni 2014. Zijn we 18 jaar mee bezig geweest. Een hele nare ziekte. Dat gun je niemand. Ze is ooit enkele maanden naar Zuid-Afrika geweest. Zo mooi was ze toen,” wijst Ria naar de foto op de kast naast de urn waar haar in as in bewaard wordt. “We hebben alles geprobeerd wat binnen onze macht lag om haar te behouden. Ze woonde de laatste jaren in Apeldoorn en Voorst. We hebben nog één grote wens. Ze heeft in Zuid-Afrika de mooiste tijd van haar leven gehad, zei ze altijd. Willen we haar as daar nog een keer naar toebrengen met zijn vieren. Naar Kaapstad, de Tafelberg. Wij en onze zoon en zijn vrouw. Dat kost nogal veel geld. Daar zijn we voor aan het sparen, maar dan is de cirkel rond. Ook dit hoort bij mijn 50 jaar Grolsch. In een hanger dragen we een beetje as van haar mee.” Vanuit Grolsch kreeg Joop alle tijd en rust ten tijde van haar overlijden. “Toen ik op de brouwerij vertelde dat het ‘op een ende leep’ kreeg ik alle vrijheid. ‘Kom je, is het goed, kom je niet is het ook goed.’ Ik ben een paar weken thuis geweest. Het heeft me geen snipperdag gekost. Zelfs de allergrootste baas belde me nog. Dat was heel fijn.”
Receptie en feest
De grote receptie en het feest heeft Joop nog te goed. “In oktober waarschijnlijk, als dat weer mag tenminste.” Hij ziet uit naar zijn arbeidsloze leven. “Als je ziet wat er om je heen gebeurt, mensen die wegvallen, ziek zijn. Ik vind het goed zo. Een ritje naar vaste klanten in de Achterhoek krijg ik nog. Hendriksen Doetinchem, Marveld en Den Elshof, waar altijd een blikje drinken met een reep Mars of zo klaar lag als de kantine dicht was, briefje er op ‘voor de tankwagenchauffeur'. Ook op Marveld heb ik het goed gehad. Dat is in het westen wal anders.”
