Hoop houden!

Nog maar net waren we voorzichtig opgelucht vanwege de versoepelingen in de maatregelen rondom corona. Vooral het zuiden van Nederland maakte zich op voor het vieren van Carnaval, bijna zoals het altijd was. In ons hoofd maakten we misschien wel plannen voor de zomervakantie! We hadden al voorpret om de teruggekregen vrijheid, ook al is er wel enige huiver, omdat corona wel een blijvertje is.

Mijn collega Co Janssen had een mooi stukje geschreven over de versoepelingen, de vrijheid, het vertrouwen in een goed leven… Uit Oostenrijk stuurt hij me echter een mail: mijn stukje past niet meer, met wat gebeurt in Oekraïne en in de wereld. Er moet een ander stukje geschreven worden…

Want: in één klap zijn we gevallen in angst, onmacht, onzekerheid. De beelden van mensen grijpen ons aan; tranen springen ons in de ogen. De verbijstering om Poetin brengt ons terug in de zwartste jaren van de Koude oorlog inclusief de dreiging van kernwapens.

Woensdag 2 maart is de Veertigdagentijd begonnen in de kerk, de tijd, waarin we de weg van Jezus naar Jeruzalem volgen; zijn weg die uitloopt op zijn dood, door kruisiging. Deze man van liefde en hoop werd steeds meer gezien als een bedreiging voor de machtigen. Steeds scherper verzette men zich tegen Hem. Jezus die juist bezetenen, zieken, hopelozen, zondaars, ontroostbaren nieuw leven gaf, wordt nu zelf als een bedreiging ervaren. Nooit zullen we doorgronden, waarom Jezus gekruisigd moest worden!

Mensen die in vrede en vrijheid willen leven, in Oekraïne, in Rusland, in Syrië, in China, in de VS, in de Achterhoek, in de hele wereld, worden ineens als nazi’s afgeschilderd, als bruten. In het hoofd van Poetin lijkt de al jaren sluimerende duisternis te zijn ontploft in haat, wantrouwen… onbegrijpelijk, bezeten door het kwaad, niet meer in staat tot gewoon en liefdevol samenzijn (lees hier maar eens over in Marcus 5:1-10, over de bezetene, die ieder van zich vervreemd, maar zo verlangt bij name genoemd te worden). De angst voor medemensen zien we gebeuren in hem, als hij aan waanzinnig grote tafels alleen zit; een beeld van een verschrikkelijk eenzaam mens, maar wie kan daar oog voor hebben, als er zoveel kwaad uit voort komt!

Een lied dringt zich aan me op, over hoop houden! Het sluit aan bij het geloof, dat Jezus is opgestaan, dat Hij leeft, in de harten van mensen. Met de woorden van een lied uit ons liedboek bid ik ons hoop, vertrouwen en liefde toe:

Hopen en uitzien naar het licht,
Hopen, weten dat het kwade zwicht,
Hopen, Christus komt, het ware licht.