Echtpaar Klaverstijn-Langhenkel briljant, maar niet uitzonderlijk
MaatschappijBORCULO - Zelf vinden ze het bijzonder, maar niet uitzonderlijk. Toch was het maandag 11 april al 65 jaar geleden dat Gerrit Klaverstijn en Door Langhenkel elkaar in Amsterdam het ja-woord gaven. Het bruidspaar woont inmiddels 47 jaar in Borculo en vierden bij aankomst het zeshonderdjarig-bestaan van de stad mee.
Gerrit (88) en Door (85) zijn geboren en getogen in Amsterdam en ontmoetten elkaar doordat een vriend van Gerrit bij de ouders van Door onderdak kreeg. “Hij was een beetje eenzame jongen, vandaar dat mijn moeder zei dat hij best wel eens een vriend mee mocht nemen. Dat was dus Gerrit. Ik was 16 en Gerrit bracht een doosje chocolade voor mijn verjaardag mee. Zo is het begonnen. Zijn moeder was niet direct enthousiast, want Gerrit was enig kind. Uiteindelijk trouwden we toch, in 1957.” De eerste woning was op zolder bij oma, er was woningnood na de oorlog. Daarna vertrok het echtpaar naar Amsterdam Noord, waar het drie kinderen kreeg. In 1973 betrok het gezin een eengezinswoning in Purmerend. Dat zou echter slechts voor twee jaar zijn.
Kistenfabriek
Gerrit was oorspronkelijk werkzaam bij Werkspoor, maar ging over naar de houtindustrie. Een collega van hem trok naar Borculo, naar de kistenfabriek van Meilink en tipte Gerrit dat daar volop werk was. “Het bedrijf waar ik werkte was overgenomen, maar de sfeer werd er niet beter op. Bovendien kon ik mij verbeteren. Omdat ik in de buitendienst zat, zei ik dat ik naar klanten moest. Feitelijk reed ik naar Borculo. Ik moest hier de weg vragen en toen ik zei dat ik naar Meilink moest, vroeg de man: ‘Welke?’ Er waren blijkbaar meer bedrijven die Meilink heetten. Toen ik het woord kistenfabriek zei, antwoordde de man: ‘Oh, bi Braams’.” Gerrit kreeg een bezichtiging in de fabriek en ze besloten daarna de overstap naar de Achterhoek te maken. Hij begon als vertegenwoordiger en werd later verkoopleider.
Door werkte voor haar trouwen aan de Herengracht in Amsterdam bij een verzekeringskantoor. “Toen we gingen trouwen, moest ik weg, dat was in die tijd zo. Maar omdat het druk was, kon ik nog even aanblijven. Achteraf had ik dat niet moeten doen, ik verdiende daar maar een fooi.”
Oversteek
Ze verzorgde het gezin en eenmaal in Borculo, werkte ze als gastvrouw op het landgoed Aamschot, waar Meilink gasten ontving. Spijt van de ‘oversteek’ hebben ze niet. “Het is prettig wonen in de stad hier, ook al vonden we het erg stil toen we hier net woonden”, herinnert Door zich. “Vrienden en familie woonden ver weg. Maar waar je je brood verdient, daar is je vaderland, dus pasten we ons aan. Op enig moment wilden we ook niet meer terug. Voor Gerrit was het makkelijker, hij zat in de buitendienst en reisde het land door.”
Het echtpaar is nog actief, beiden zijn bijvoorbeeld gek op wandelen, hoewel de afstanden inmiddels wat ingekort zijn. Gerrit rijdt zelfs nog auto. Daarnaast is er voldoende tijd voor het gezin, waar inmiddels twee achterkleinkinderen zijn.