Ridders Tonni Wormgoor (links)  en Peter van Heek. Foto: Rob Stevens
Ridders Tonni Wormgoor (links) en Peter van Heek. Foto: Rob Stevens

'Voor wie ben ik hier eigenlijk?'

BERKELLAND - Dinsdag, de dag voor Koningsdag, worden traditioneel in het gemeentehuis de koninklijke onderscheidingen uitgereikt. De uitdaging is dan altijd om de onderscheiding voor betrokkenen zo lang mogelijk geheim te houden. Maar hoe krijg je iemand zonder argwaan te wekken in het gemeentehuis? Voor de gedecoreerden Tonni Wormgoor en Peter van Heek, beiden uit Eibergen, lag het excuus voor de hand.

Door Rob Stevens

Tonni Wormgoor (73) was sinds 2010 tien jaar voorzitter van de Stichting Marke Mallem. Peter van Heek (65) volgde hem twee jaar geleden op. Bij de aanvraag van een koninklijke onderscheiding is er altijd één hoofdaanvrager en zijn er een groot aantal mede-‘ondersteuners’. Om zo duidelijk te maken dat het om personen gaat met vaak een waslijst aan verdiensten als vrijwilliger. De hoofdaanvrager voor de heer Wormgoor was Marke Mallem, verantwoordelijk voor het onderhoud en beheer van veertig hectare Bekelgronden rond Eibergen. Voor de heer Van Heek was dat de DKK, de Vereniging Dorpshuizen en Kleine Kernen Gelderland. Beiden werden dinsdag geridderd in de Orde van Oranje-Nassau. Bij personen die worden benoemd tot Ridder gaat het doorgaans om verdiensten met een regionale of zelfs landelijke uitstraling en betekenis. Personen die worden benoemd tot de graad Lid in de Orde van Oranje-Nassau zijn vooral lokaal verdienstelijk, dus binnen de gemeentegrenzen.

Tonni Wormgoor werd dinsdag vroeg opgehaald door een bestuurslid van Marke Mallem om de decoratie van Peter van Heek bij te wonen. Die is Wormgoor immers opgevolgd. Peter van Heek op zijn beurt was naar het gemeentehuis gevraagd om de onderscheiding van Wormgoor mee te maken. Deze was immers aangevraagd door Marke Mallem, waar hij nu voorzitter van is. Hij had zelfs de speech voor Wormgoor voorbereid op diens receptie voor genodigden die middag in het Muldershuis.

Wormgoor koesterde enige argwaan, zei hij achteraf. Het bestuurslid dat hem zou ophalen, de kleinkinderen die de dag ervoor bij hem op bezoek kwamen én de gang naar het gemeentehuis de dag vóór Koningsdag waren voor hem te veel een toevallige samenloop van omstandigheden. Voor Peter van Heek liep dat anders. Zijn familie had zich verdekt opgesteld in een hoek van de ontvangsthal van het gemeentehuis. Hij liep tegelijk met een ex-collega de foyer van het gemeentehuis binnen op zoek naar een zitplaats toen hij haar vroeg: “Voor wie ben jij hier eigenlijk?” Het antwoord van zijn collega: “Voor jou!” Een volle lach om deze grap was zijn antwoord. Ongetwijfeld met de gedachte: “Die vrijwilligers en bestuurders is één groot netwerk, die kennen elkaar allemaal.” Het kwartje viel pas toen hij een stoel had gevonden en zijn familie opeens om hem heen kwam zitten.
En zo zullen alle acht gedecoreerden hun eigen verhaal hebben. Voor elk van hen was er een toespraak van de burgemeester, met een opsomming van een altijd overvloedige lijst met werkzaamheden als vrijwilliger voor de samenleving. Daarna werden de versierselen opgespeld. Aan het eind van de plechtigheid wordt traditioneel het Wilhelmus gezonden en een glaasje oranjebitter geschonken gevolgd door een foto van alle gedecoreerden op de trappen van het gemeentehuis.

De acht gedecoreerden. Foto: Rob Stevens