‘Nieuwe hart van landgoed Ruurlo’ in aanbouw

Karakteristiek en duurzaam landhuis

Door Richard Stegers

RUURLO - Landgoed Ruurlo krijgt een nieuw landhuis. Het is een karakteristieke en duurzame woning met een 18e eeuwse uitstraling. Het landhuis met koetshuis wordt gebouwd voor Hermance Gransberg, barones van Heeckeren van Kell en haar man Joost Gransberg en hun kinderen Odylia en Hugo. “We verheugen ons eindeloos op het moment dat we er kunnen wonen”, vertelt Hermance.

De adellijke familie Van Heeckeren heeft en voelt een sterke verbondenheid met Ruurlo. Dat geldt ook voor Hermance en Joost. Ze verhuisden ruim tien jaar geleden vanuit het westen naar het Achterhoekse dorp en voelen zich er helemaal thuis. “We vinden het heerlijk hier, zijn gelukkig en willen niet meer weg.” Hermance heeft nog veel jeugdherinneringen aan Ruurlo. Vooral de bezoekjes aan haar oma op Kasteel Ruurlo zijn haar bijgebleven. “Het was echt een geliefde plek. Het voelde goed als we op de Vordenseweg na de laatste bocht het verlichte kasteel in de verte zagen opdoemen. Ik vond het kasteel magisch, het had tal van geheime plekjes.”

Kasteel Ruurlo werd in 1977 door de familie Van Heeckeren verkocht aan de gemeente Ruurlo. Het kreeg een tweede leven als gemeentehuis. Dat hield op na de gemeentelijke herindeling. Het kasteel kwam een tijd leeg te staan, totdat Hans Melchers er Museum More vestigde. “We zijn als familie blij dat het kasteel is gerestaureerd, voor de toekomst wordt bewaard en weer een publieke functie heeft gekregen.”

Landgoed Ruurlo is nog steeds in bezit van de familie Van Heeckeren. Hermance bezit daarvan zo’n 200 hectare. Ze kreeg samen met haar man de kans om aan de rand ervan een kavel met bouwbestemming te kopen. “We zijn het avontuur aangegaan omdat we hier oud willen worden en het landgoed in onze beleving een hart nodig heeft. Het landhuis wordt het nieuwe hart.” De familie heeft het landgoed van generatie op generatie beheerd en overgedragen. Met het nieuwe huis is het deel van Hermance een compleet familielandgoed dat ook zij weer aan volgende generaties kan doorgeven.

De aanloop met de verschillende procedures duurde enkele jaren. De opdrachtgevers namen de tijd voor een doordacht ontwerp. Friso Woudstra werd daarvoor ingeschakeld. De Vordense architect heeft veel ervaring met het ontwerpen van historische landhuizen en villa’s. “Het wordt een charmant en ruim huis, maar zeker niet te groot. De kamers zijn functioneel en overzichtelijk”, merkt Joost op. “Je vindt er geen balzalen hoor. We houden juist van knus en gezellig.”

Klassieke kenmerken bepalen het beeld aan de buitenzijde, zoals de oudhollandse dakpannen en trapgevels. De traptoren is daar ook een goed voorbeeld van. De spits op de toren, de pinakel, wordt door Hermance zelf verguld met bladgoud. Zij is decoratieschilder en richt huizen in. De bouw is in handen van WBC Bouwgroep en WSi techniek, terwijl Sturris uit Ruurlo het grondwerk verricht. De werkzaamheden gingen in mei van start. Het hoogste punt wordt volgende maand bereikt, zo is de verwachting. “Het loopt volgens planning. We hopen er, als het een beetje meezit, met kerst 2021 te wonen.”

(kader)

Landhuisconcert
Hermance en Joost zijn verknocht aan Ruurlo en willen ook in de toekomst graag betrokken blijven bij de lokale gemeenschap. “Dat vinden we heel belangrijk. De septemberfeesten, kermis, het Paasvuur en Reurpop vinden plaats op delen van landgoed Ruurlo. Het zou geweldig zijn als we bijvoorbeeld ook een fair of een landhuisconcert zouden organiseren op ons terrein, zoals dat vroeger in de kasteeltuin ook gebeurde.” Dat laatste kan dan mooi met medewerking van muziekvereniging Sophia’s Lust waarvan Hermance beschermvrouwe is.

Bomenprikker
De barones en haar man zijn ook medeverantwoordelijk voor het beheer van landgoed Ruurlo waarvan delen zijn opengesteld voor het publiek. Voor de veiligheid van wandelaars is het nodig om het bos goed bij te houden en voor het bosbeheer is het nodig om af en toe het bos te dunnen. Dan kan het zonlicht de bodem weer bereiken en de ondergroei stimuleren. Er is echter een persoon die daar schijnbaar moeite mee heeft. “We hebben last van een bomenprikker”, vertelt Joost. “Hij of zij prikt met punaises briefjes op de bomen, maar weet waarschijnlijk niet wat de stippen erop betekenen. Laatst zat er een briefje op een boom die juist behouden blijft. Er werden slechts dode takken uit gehaald. Bosverjonging en onderhoud zijn nodig om het bos vitaal en veilig te houden. We willen best met deze persoon in gesprek gaan om uit te leggen hoe het precies zit.”